Onze snel veranderende wereld vraagt om een nieuw type leider. Daarom ging executive coach Anne Van Caeneghem op zoek. Zo kwam ze o.a. tot de ontdekking dat organisaties een complex magnetisch veld vormen waarin de onderstroom minstens zo belangrijk is als de bovenstroom, en waarbij goed leiderschap niet alleen een kwestie is van aantrekken maar ook afstoten.

We staan voor maatschappelijke uitdagingen die doordringen in het hart van de samenleving. Hoe gaan we om met de transitieopgaven? Vaak grijpen we terug op bekende methoden en technieken, maar de huidige vraagstukken vragen om een andere aanpak. Het creëren van beweging is hierin een cruciale uitdaging.

Als wetenschapper was ik in eerste instantie best sceptisch over coaching. Na het afronden van mijn promotieonderzoek kwam ik toevalligerwijs in aanraking met coaching, toen ik tijdelijk op een HR-afdeling werkte. Ik vond het vooral soft en zweverig.

Dagelijks tref ik adviseurs die echt verstand willen hebben van cultuurverandering. Die meer willen kunnen dan ‘intuïtief best een eind komen’. Ervaren, betrokken, ambitieuze adviseurs die dromen van de dag waarop er tijdens een cultuurverandering over hen wordt gezegd: ‘Die doet het licht aan in het donker.’

Elke veranderopgave in Nederland is complex, omdat alles al geregeld is. Iets veranderen in de maatschappij, zoals bijvoorbeeld in de gebouwde omgeving, betekent vrijwel altijd iemand anders teleurstellen of uit zijn comfortzone drukken. 

Ben jij ook zo iemand die regelmatig verzucht geen tijd te hebben? Stel je grotere klussen en projecten daarom structureel uit? ‘Ik heb nu écht geen tijd om …’ is een zinnetje dat er zo gemakkelijk uitfloept...

In de verte zie ik ze nog steeds rondsluipen. Glimmende pakken, tanden zo wit dat ze de vergaderruimte verlichten. Salesmensen. Klinkt heroïsch, maar vaak liggen ze tegenwoordig in een hoekje. De jager van weleer, de alfa van de deal, is veranderd in een twijfelende, richtingloze tijger.

‘De grootste transformatie is voor de leiders’, zei ik vaak in lezingen over Samensturing. Vaak liet ik een beeld zien van leiders die maar bleven trappen op hun fiets en klaagden dat er te veel mensen achterop bleven zitten. Ik vertelde dat leiders soms even moesten afstappen om met hun mensen te picknicken en te praten over wat er echt toe doet. En ja, dat nieuwe beeld riep mooie reacties op!

Als auteur van ‘AI voor iedereen’ wil ik je meenemen in een urgente en relevante reis door de wereld van kunstmatige intelligentie. Dit boek is niet zomaar een toevoeging aan de stapel publicaties over AI; het is een gids, een wake-up call en een inspiratiebron voor iedereen die streeft naar een balans tussen technologische vooruitgang en menselijke waarden.

Tegenstellingen, paradoxen en onzekere situaties zijn de norm geworden. Danny Mullenders ziet leidinggevenden echter voortdurend naar enkelvoudige oplossingen voor complexe problemen grijpen, terwijl het juist van belang is om soepel te navigeren tussen schijnbare tegenstellingen, waarbij ambiguïteit en complexiteit aan de orde van de dag zijn. Daarom schreef hij ‘De kunst van niet kiezen’.

Nu ga ik het anders doen! Deze gedachte gaat regelmatig door ons hoofd. Waarschijnlijk herken je dat. Het lijkt soms alsof je nog niet óf niet meer op koers bent. Je bent niet bezig met je persoonlijke visie. Je lijkt je collega’s niet goed te begrijpen en andersom lijkt dat ook zo. Tijd is geld, maar je komt tijd te kort.

De Trainingsachtbaan is een methode voor het ontwerpen en uitvoeren van trainingen. Deze methode is in 2020 ontstaan als resultaat van de ervaring van Arie Speksnijder als opleidingsadviseur en trainer. Inmiddels zijn we toe aan de 4e editie. Speksnijder licht toe wat er in de nieuwe editie veranderd is.

Je leeft keurig volgens de regels van anderen, volgt de veilige paden en gebruikt de woorden die van je verwacht worden. Niets op aan te merken. Maar diep van binnen voel je dat je bent afgedwaald van wie je werkelijk bent. Je vraagt je af: wat wil ik écht betekenen in dit leven? Een leven in lijn met wie je werkelijk bent is dichterbij dan je denkt.

De meeste technologische, medische, maatschappelijke, financiële en economische ontwikkelingen hebben één ding gemeen: ze zijn niet geschikt voor of houden geen rekening met vrouwen. Slechts 1% van alle R&D wereldwijd is specifiek gericht naar de vrouw.

Als organisatieadviseur kom ik dagelijks over de vloer bij organisaties. Ik zie daar hoe de huidige maatschappelijke dynamiek weerspiegeld wordt op de werkvloer. Verdeeldheid, korte lontjes en een gebrek aan samenwerking beïnvloeden steeds vaker de cultuur. Vaak sluimert het onder de oppervlakte, maar het is merkbaar voor iedereen en het levert schade op.

Waarom falen zoveel organisatieveranderingen, ondanks goede strategieën en torenhoge budgetten? Het antwoord ligt vaak niet in de goede plannen, maar in het gedrag van mensen. Hoe krijg je medewerkers zover dat ze niet alleen begrijpen wat er moet gebeuren, maar ook daadwerkelijk doen wat nodig is?

Denk jij ook weleens: ‘Ligt het aan mij, of hoe zit het?’ Als het even niet lukt, je niet precies weet hoe het verder moet, je misschien zelfs het gevoel hebt dat je er helemaal alleen voor staat en je je dus ook niet gehoord of begrepen voelt? Fantastisch!

‘Teams komen niet verder in hun ontwikkeling omdat hun leidinggevende niet verder is in zijn of haar persoonlijke ontwikkeling.’ Dit inzicht, opgedaan tijdens mijn 25 jaar als (team)coach in organisaties, is de belangrijkste reden waarom ik ‘Ben jij wel een gezonde baas?’ heb geschreven.

Wie heeft er tegenwoordig nog tijd voor reflectie? Bijna niemand. We leven in een maatschappij die is ingericht op afleiding. Verslavende technologieën strijden om onze aandacht en laptopbanen houden nooit op. Met als gevolg dat we géén ruimte hebben om onszelf grote vragen te stellen: waar doen we het voor? Wat is écht belangrijk? Hoe willen we onze tijd invullen?

Uit allerlei onderzoek blijkt dat medewerkers graag bijdragen aan een duurzame werkplek. Ruim 60% zegt zelfs bereid te zijn om hun gedrag op de werkvloer aan te passen om duurzamer te werken. En toch komen werkenden niet massaal in actie.