'Verandermanagement' beschrijft een methodische aanpak voor het vaststellen, ontwerpen, implementeren en evalueren van organisatieveranderingen. Deze aanpak wordt ondersteund met een door het hele boek terugkerend model, waarin strategische beleidsvorming en verandermanagement worden geïntegreerd. 

'Het begint pas leuk te worden bij de vraag: Hoe krijg ik ze zover?' In 'Implementatiekunst' geven Marcel Kuhlman en Brigitte Hoogendoorn een bloemlezing van praktijkervaring met veranderingen gelardeerd met een aantal theoretische modellen. De ruggengraat van het boek vormt de stelling 'Veranderingen zijn niet te managen, maar implementaties en interventies wel.'

Organisaties zijn niet maakbaar en mensen kunnen niet veranderd worden. Met het om zeep helpen van een aantal hardnekkige mythes omtrent organisatieveranderingen zet Guus Hustinx de toon in zijn boek. 'Ecologisch veranderen van organisaties' bedient zich van een breed palet van theorieën. Zo is zijn betoog gebaseerd op systeemtheorie, wordt Ken Wilber erbij gehaald en is neuro-linguïstisch programmeren het gedachtegoed waaruit geput wordt om in gedrag van het individu te interveniëren. Een combinatie die ik in de recente literatuur rondom veranderen van organisaties nog niet ben tegengekomen. Het levert een inspirerend verhaal op, dat zowel subtiliteit kent als praktisch toepasbaar lijkt te zijn.

The Three Laws of Performance (De drie wetten van prestatie) van Steve Zaffron en Dave Logan is een managementboek zonder ook maar één tabel. Volgens de auteurs vormen namelijk niet de cijfers het belangrijkste instrument om een organisatie aan te sturen, maar de taal.

Matthijs van Nieuwkerk en Pauw & Witteman zullen de auteur van dit boek nog niet gebeld hebben met een verzoek iets over zijn nieuwe boek te komen vertellen. De boodschap is te complex om in een paar oneliners uit te leggen. De inhoud wijkt misschien ook te veel af van het mainstreamdenken, gaat te veel in tegen de gevestigde belangen. 

De titel van het boek van Frank Verschuur luidt: Slow Change (Versneller van sociale innovatie). Dat klinkt als een paradox. Slow aan de ene kant, versnellen aan de andere kant. In de praktijk blijkt het toch te kunnen.

Het leven bestaat uit dualiteit. Er zijn altijd tegenkrachten actief. Tegenpolen. Alleen zijn we dat sinds Decartes als mensheid uit het oog verloren. Voorbeeld: veel mensen die een conflict met iemand anders hebben, vergeten daarbij naar zichzelf te kijken, terwijl daar misschien ook wel een probleem ligt. Het nieuwe boek Brondenken van Dorien Lathouwers ordent de tegenpolen. Voor de individu, of voor het bedrijf als geheel.

In hun boek Onveranderbaarheid van organisaties vragen Leike van Oss en Jaap van ’t Hek aandacht voor de slecht begrepen en nauwelijks gewaardeerde kant van organisaties: haar identiteit. De auteurs sturen alle verandermanagers weer terug in hun hok.

De tijd dat veranderingen in organisaties - en die van organisatieculturen in het bijzonder - zich lieten vatten in vaste recepten ligt achter ons. Gezien het grote aantal 'mislukte' verandertrajecten kan men zich afvragen of een dergelijke aanpak ooit heeft kunnen werken. 'Veranderen van organisatiecultuur - Veelvoudigheid in denken en doen' doet een alleszins geslaagde poging de lezer op een heel ander spoor te brengen voor de aanpak van veranderingen in een organisatiecultuur. Het is geschreven door dertien auteurs, onder redactie van Rob van Es, universitair docent Organisatiefilosofie aan de Universiteit van Amsterdam.

Reflecties over cultuurverandering in arbeidsorganisaties vormen de inhoud van de publicatie 'Veranderen van organisatiecultuur' onder redactie van organisatiefilosoof Rob van Es. Dertien auteurs, met ruime ervaring, hielden vier jaar debatten met hun gasten in bijeenkomsten van het platform Veranderen van Organisatie Cultuur (VOC) bij Sioo te Utrecht. In dit boek zetten zij hun bevindingen en ideeën uiteen.

Weinigen zullen zich direct geholpen voelen bij het lezen van 'zorgvuldige wanorde' als aanpak van veranderingen, zoals de flaptekst van het boek 'Voorbij verandermanagement' van Antonie van Nistelrooij en Rob de Wilde aangeeft. Maar wees gerust, want het is vooral de zorgvuldigheid die tekenend is voor de aanpak die deze auteurs met dit boek bieden.

Problemen zijn lastige obstakels die je moet oplossen. Maar ze kunnen ook een bron van creativiteit en samenwerking zijn. In haar studie 'Zonder wrijving geen glans' beschrijft Arienne van Staveren hoe fricties stroeflopende processen nieuw leven in kunnen blazen.

Als veranderingen in organisaties telkens maar niet lukken, roepen leden van die organisatie al snel dat het aan de cultuur van de organisatie ligt. Even doen zij net alsof zij daar zelf geen deel van uitmaken. Hoewel cultuurveranderingtrajecten over het algemeen weinig succesvol zijn, genieten zij een blijvende populariteit. 'Veranderen van organisatiecultuur' verdiept het begrip organisatiecultuur, presenteert de verschillende opvattingen daarover en laat zien wat de dertien auteurs zelf doen om een organisatiecultuur te veranderen.